Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/225

Da Wikivivàgna

54
Per vitta tô, finimmo quest'istoria,
No andemmo cose antighe a ravangâ!
Femmo che se ne perde ra memoria!
Ro diavo assuefæto a invescigâ,
Abbastanza o l'[ha] avûo fin chi ra groria
D'aveì fæto de mì ro carlevâ.
Ma poi se tâxan per commun onô
Cose, che a tutti doî saræn rossô.

55
Vaggo via: te sarûo: sti mæ compagni
No vœuran che ti vêgni ancœu con mi.
Va in pâxe, Dê te dagghe un muggio d'agni,
E ciù giudizio: Armida addio, bondì.
Mentre o spûa ste parolle, ri carcagni
A sbatte: a va: co i denti a fa crì crì:
A gh'apponta un pâ d'œuggi, a piggia l'orso,
E dapœuscia a ghe fa questo descorso.

56
Ti figgio de Sofia: ti descendente
Da l'Azzio sangue? Ti te l'hæ assunaoù.
T'averà partorîo quarche serpente,
O quarche tigre t'averà allevaoù.
Ma cose moæ me façço vegnî in mente?
Guardæ un pô se sto faccia d'impiccaoù,
In veìme tribolâ d'esta manêra,
O trè un sospiro, e o se cangiò de cerâ?

57
Cose'ho dunque da dî int're questo intrigo!
O me çærca, o me ciamma, e o m'abbandoña:
Quæxi bon vinçitô, d'un reo nemigo
O se scorda re offeize, e o ghe perdoña:
Miræ là sto faccin da Gian-de-vigo,
Xenocrate d'amó, comm'o raxoña?
Oh stelle! sta canaggia sopportæ,
E poi re vostre Gêxe furminæ?

58
Vattene pû, Briccon, con quella paxe,
Che ti me lasci: vattene, sperzûro!
Comm[']uña Furia uscîa zù d'int're braxe
Te farò apprœuvo eternamente un lûro,
Pêzo ch'uña Texifone veraxe
Tanto te froscerò, quanto ti ê dûro,
E se ro diavo te remorca in terra,
E se ti torni in campo a fa ra guerra.

59
Pin de ciâghe e de sangue ti viræ
Allora re mæ peñe, o ferrabutto:
Per nomme Armida, ti me ciammeræ
Dro tò vive int're l'urtimo sangiutto:
Armida, allora sì, ti strilleræ,
Dond'êto? aoura l'è tempo, damme aggiutto:
Ma in questo a s'abbandoña, a loccia, a balla,
E ra testa ghe cazze in sciù ra spalla.

60
T'hæ streito ri œuggi Armida: ah, rigoroso
Troppo è ro çê, chi n'ha de ti conforto!
Tôrnari a arvî; per veì ro tò amoroso,
Ch'aoura o te cianze, e o l'ha un corô de morto:
Guàrdaro, ch'o sospira, e sta pietoso:
Foscia pentîo d'aveite fæto torto:
Veddi che addio o te dà cianzendo! ah veddi
Ch'o n'è poi tanto crûo, quanto ti creddi!