Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/204

Da Wikivivàgna

61
Così chì a ro Farcon, o a Sant'Aoustin[1]
Sciortî fœura a cantâ se vè ra bella:
E siben che Rinaldo da vexin,
O ra credde Sirena, sto tognella,
O non ha toccaoù giusto ro cantin:
L'è tutto incanto d'esta Figatella:
E mentre o sta a guardâra, quella in tanto
A te ghe fa sentî sto bello canto.

62
"O zoventura fin che un bello mazzo
Dra vostra fresca etæ manten ro verde,
Provæ dre primme frûte per assazzo:
Chi ha tempo, e tempo aspêta, tempo perde:
Perchè ro tempo, chi ro bœutta in frazzo,
Quello che lê despença, poi desperde.
Se natura così da moære amante
Ve dixe, ghe fæ oregge da mercante?

63
Tornan foscia, o mincioin, ri anni inderrê
Che tanto a ro spropoxito i spreghæ?
Sareì portæ in sto mondo a i Sette çê,
Acquistereì re primme dignitæ.
Ma ra famma, chi va comm'un corrê,
Tanto temûa, cose ve creì ch'a sæ?
L'è un'Eco, un sœunno, un ombra straffalaria,
Un fumme che ro vento porta all'aria.

64
Quietæ, ma con dra boña paggia sotta:
Piggæ ro tempo tale quale o ven:
Scordæve dro passaoù: sempre in tra zotta
Dre miserie a marçî no ve conven:
Se troña, e voî dî allora: Oh bella botta!
Cazze, o s'arve ro çê? criæ: Oh ben!
Questo è saveì! questo se ciamma vive;
Così insegna natura, e così a scrive."

65
A sta brutta canzon lê s'adormenta,
Comme se l'oppio te gh'avessan dæto:
L'añima in corpo o l'ha tutta contenta,
E o resta sì incioaoù e stuppefæto,
Che se foissan vegnûi ri troin a trenta
No l'averæn scommosso nint'affæto.
Visto Armida ro tempo de buttâse
A ven fœura asbrivâ per vendicâse.

66
Ma quando a vì ro bello mostaççetto
Tutto gianco incarnatin coværto,
E quando cappellûo a vì l'œugetto,
Chi rîe serraoù, (pensæ s'o foisse aværto.)
A restà lì de stucco: a sto gnochetto
A s'assetta vexiña, e a va in sconçerto.
A va infin per piggiâ, ma a foì piggiâ,
E senza incanto a restò lì incantâ.

67
Co un mandillo sottî de mossoliña
A gh'andava sciugando ri sûoî:
Re mosche a ghe parava ra Ciapiña,
Arrancando i sospiri a doî a doî,
E (chi ro credereiva?) Poveriña
A se sente in tro cœu tæ sferradoî,
Che ra barca è int'ri scœuggi, e in quell'istante
De nemiga ch'a l'era a vegne amante.

  1. Due teatri in Genova.