Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/201

Da Wikivivàgna

40
Comme incantæ sti doî tutto osservando
Ghe pâ d'êse in tr'un mondo affæto nœuvo,
E l'un l'âtro se stan quæxi mirando
Senza parlâ; ma Ubaldo dixe apprœuvo:
E donde moæ n'andævo strascinando?
Semmo con voî, ma chi seì voî no scrœuvo:
Dîne, Poæ caro (Dê ve faççe santo)
Se cose vimmo è vero, o s'o l'è incanto.

41
Lê ghe responde: Seì giusto in tro cœu
Dra terra, che ogni cosa in lê a produxe,
E in questo lœugo no saressi ancœu,
Se no foisse ra ghîa, chi ve conduxe:
Vexiña è ra mæ casa, e drento, e fœu
Vireì comme ghe sparega ra luxe.
Nasceì per sti contòrni, e foì Pagan,
Aoura, grazie a ro çê son Crestian.

42
Ni l'Inferno in quest'œuvere gh'ha parte,
Ni gh'ha ninte da fâ negromanzîa:
Dê me guarde, che in grazia de quest'arte,
M'avesse aværta zù per chì ra via.
Mi studio in âtra forma, e in âtre carte
Dro Segnô l'infallibile magîa.
Lì veddo ri secretti dra natura,
Che zœugo fan re stelle in quell'ærtura:

43
E poi no staggo chì sempre intannaoù,
Che savereiva troppo de relento;
Ma spesso sciù ri monti trasportaoù
Gôvo quell'aria, e gôvo quello vento:
Veddo Saturno lì bello spûaoù,
Veddo ro Sô, ra Luña tutta argento;
Vedo chi ammorta, e chi aççende ra miccia,
Chi a ro mondo ha fortuña, e chi ha desdiccia.

44
Me veddo sott'a i pê tutt'amuggæ
Re nuvore un pò neigre, un pô depente
Dall'Ærco, e ciœuve l'ægua e re rozæ:
Veddo, e comme ro vento esce, e spavente:
Comme ro tron s'aççende, e per che stræ
Storte o camiñe a furminâ ra gente:
E in sta maraveggiosa osservazion
Tante votte me tocco se ghe son.

45
Foî de mi mæsmo sodisfæto tanto,
Che me credeivo d'êse in poxitura
D'aveì lì sotta ri œuggi tutto quanto
Pœu fâ ra man de Dio, e ra natura:
Ma quando poi ro vostro Piero santo
Con l'ægua o battezzò st'añima impura,
Allora l'intelletto se m'è aværto,
E cose assæ ciù vere ho poi scoværto.

46
Allora conosceì, che in terra semmo
Uña mañega tutti de mincioin,
E pensando a re votte cose femmo,
Son cose, çerto, da fâ rîe i cappoin.
De seguitá però st'arte no temmo
Perchè n'ho de lasciù re permissioin:
Son cangiaoù: no son ciù cos'ero primma:
Ro Segnô m'ha passaoù sotta ra limma.