Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/177

Da Wikivivàgna

68
Non morì zà, che tutta in quell'istante
Ra forza addœuverò che ghe restava,
E se misse uña vitta ciù costante
A dâ con l'ægua a chi ra morte o dava;
Mentre, che o dixe re parolle sante
Lê tutta d'allegrezza giubbilava,
E pâ, che tanto de morî ghe piaxe,
Che a dixe, votta in çê, mi vaggo in paxe.

69
Ra pallidezza sciù ra gianca cera
Pâ un’intreçço de livii, e viovetta.
In çê a ten fissi ri œuggi, e ra carera
Ro Sô per veira un poco manco affretta.
E verso quello alzando in ra manera,
Che a pœu ra bella man freida, e smortetta,
Ghe dà pegno de paxe, e in queste forme
Passa ra bella donna, e pâ ch'a dorme.

70
Comme l'añima bella o vedde uscîa,
Ghe manca ro vigô zà radunaoù,
E dro dorô çedendo a ra pazzia
Se fa tutto sò scciavo incadenaoù,
Che in serrâghe ro cœu gh'arve ra via
Ciù presta de tirâ l'urtimo sciaoù.
Zà assemeggia ro morto con l'esangue
Ro corô, ro taxeì, ri atti, e ro sangue:

71
E sdegnando uña vitta, che o fuzziva,
E da poco retegno era fermâ,
L'añima dra sò cara infin seguiva,
Che poco tempo avanti era spirâ.
Ma chì uña squaddra de Françeisi arriva
In çerchia de foraggi pe' l'armâ,
E con ra donna ro Guerrê se porta
In lê ma vivo, e morto in chi era morta.

72
E perchè ro sò Cappo in lontananza
Re arme ha viste dro Prinçipe Crestian,
Fito gh'accorre, e da ra somegianza
Chi a sæ ra morta tocca pœu con man,
Ne zà lasciâ dri lovi a ra possanza
Vœu ro corpo, ch'o stimma ancon pagan;
Onde portâ fa l'uña, e l'âtro in braçço
De Tancredi a ra tenda a lento passo.

73
Ninte affæto fin'aoura se resente
Per questo moto ro Guerrê ferîo,
Pœu da qualche respiro, che se sente,
Ben se conosce, che o n'è ancon spedîo;
Ma per l'átro se vedde cæramente
Che ro corso dra vitta o l'ha finîo.
Così insemme a ra tenda son portæ,
Ma poi in lœugo diværso accomodæ.

74
Ri pietosi lacchê son zà d'intorno
A ro letto affannæ de sò patron,
Che zà ro cæro a veì torna dro giorno,
E sente dri Barbê l'operazion.
Pû s'agge fæto in lê ro sò retorno
Ra confusa sò mente o non sà ancon.
Stordîo o guarda intorno, e paggi, e lœugo
Conosce infin, e poi dà in questo sfœugo.