Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/175

Da Wikivivàgna

54
Degne dro cæro Sô, degne d'un Mondo
Sareivan queste cose memorande
Nœutte, che int'ro tò scûro ciù profondo
Ti hæ vosciûo sotterrâ fæto sì grande,
Lascia, che da sì neigro, e tetro fondo
A ra luxe futura ro tramande;
Sgœure de lô ra famma, e per sò gloria
Spicche dro fosco tò ra gran memoria.

55
Non schivâ, non parâ, non retiráse,
Vœuran lô doî, nè chì destrezza ha parte
No se dan botte scarse, o piñe, o fâse,
Leva l'ombra, e venin l'uso dell'arte:
L'uña, e l'âtra dre spoæ sentî scontrâse
A mêzo ferro: pê d'orma non parte.
Sempre fermo è ro pê, re moen a nœuo,
Ni cazze taggio mai, ni ponta a vœuo.

56
Ro sdegno pointo da re offeise addescia
Vendetta, e questa pœu raggia renœuva,
Onde sempre a ferî, sempre a ra sprescia
Nœuva ponta s'azonze, e caxon nœuva.
Se strenze ra battaggia con ciù a mescia.
Servîse ciù dra spâ nisciun apprœuva,
Con ri pommi se dan botte arraggæ,
E con ri ælmi, e ri scuddi dre testæ.

57
Træ votte l'ommo ra gran donna abbraçça
Con tutta ra sò forza, ed átrettante
Da quelli streiti groppi lê se slaçça,
Che son groppi nemighi, e non d'amante.
Piggian torna ra spâ, e ognun ra passa
Intr'a vitta ciù votte, e stanco, e ansciante
Infin e quello, e questa se retira,
E dopo tanto fatigâ respira.

58
Un guarda l'âtro, e dro sò corpo esangue
Appoggia sciù ra spá ro grave peiso.
Dra Stella urtima zà ra luxe langue
A ro primmo scciattâ dro raggio aççeiso.
Vedde Tancredi, che l'è ciù ro sangue
Dro sò nemigo, e lê ciù poco offeiso,
Ne giubbila, e fa festa. A l'è finîa
O dà pre un po de diccia in frenexìa.

59
Mincion de cose godi? oh quanto mesti
Saran ri tœu trionfi, e ri contenti!
Ri œuggi tœu pagheran, se in vitta resti
D'esto sangue ogni stissa un má de centi.
Così senza parlâ, senza fâ gesti
Stettan lì tutti doî quarche momenti,
Finarmente parlò Tancredi, e disse
Perchè ro nomme sò l'âtro scrovisse.

60
Nostra desdiccia è ben, che chì impieghemmo
Tanto valô, che ro silenzio crœuve;
Ma zà che è destinaoù, che noî n'aggemmo
Ni lode, o testimonj a re gren prœuve,
Te prego (se conven, che se preghemmo)'
Lascia, che posse ro tò nomme scrœuve,
Affin che sacce o vinto, o vinçitô
Chi avrà dra morte, o dra me vitta onô.