Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/161

Da Wikivivàgna

47
Sparando sta gran Torre e chi è là
Sempe[sic] saette, quanto a pœu a s'accosta:
E comme nave in guerra a nave a và,
Tenta d'unîse a ra muraggia opposta:
Ma ro Pagan, che tanto d'œuggio o fâ
Aoura o ghe dá de fronte, aoura de costa,
Con re lanze o procura allontanâra,
E dre sò rœue co i sassi dezarmâra.

48
Tiran lô, tiran questi, e ghe pareiva
De dardi e sassi uña gragnœura in çê,
E per l'aria a re votte se vedeiva
L'un con l'âtro scontrâse, e dâ inderrê,
Tanta forza in cacciâri ognun gh'aveiva;
Ni serve andâ criando guarda pê,
Perchè de çà, e de là ghe scigoravan
Saette, lanze, e prîe, che strepellavan.

49
E sciù i Paghen caxoñan ciù roviña,
Perche de ferro son manco guernîi:
Visto poi che ra Torre ri assassiña
No san ciù comme fâ mêzi ferij;
Ma Soliman ch'o l'è dra capelliña,
O têgne in fren ri manco intimorîi,
E Argante Fedemerda presto o corre
Con uña stanga in man contra ra torre.

50
O spoincia da lê solo, e o l'allontaña
Quanto ra stanga e longa, e braçço è forte:
Ven poi le assì Clorinda, e a s'ascramaña,
Per aggiuttâ l'amigo o vitta, o morte;
Ma i Franchi intanto a i strapontin de laña
Con çerti ganci armæ de lamme storte,
Taggian re corde, cazze sta defeiza,
E re botte dri travi fan ciù preiza.

51
Così ra torre i corpi spezzegando
Co i mazzabecchi in tra muraggia viva,
A l'andava sì presto derruando,
Che l'añima de drento a se scroviva.
Sentîo Gofredo, che se và avanzando,
O ven, per veî ro squarço chi s'arviva,
E o l'eiva un çerto scuddo sì pesante,
Che no l'avræ rezûo manco un Gigante.

52
Mentre o stà lì a osservâ ben reparaoù,
Ro Soliman da basso o vê descende,
E mettese deppoì ro derrocaoù,
Per tappâ ro pertuso, e ro defende.
Clorinda o vedde, e Argante lì ciantaoù
Per no lasciá ra Torre ciù s'estende,
E a sta vista Gofredo o se ne mœu
De vœuggia, de mostrá ro sò gran cœu.

53
Onde a Sigé voltaoù, che giusto apponto
O l'aveiva con lê l'átra armadura,
O ghe dixe: dà çá, che ho fæto conto
De metteme in ciù comoda figura,
Per êsse all'occasion ciù lesto, e pronto
A passâ primmo mi per l'avertura:
L'è zœu moæ tempo che a i Paghen mostremmo
Ra forza dre nostr'arme, e che i desfemmo.