Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/134

Da Wikivivàgna

47
Dond'o scorze ra gente chi fuzziva
O ghe corre ben presto, e ghe menassa:
A ro Poistæ questa sì chi è da scrive,
(O ghe dixe) miræ chi ve spegassa?
Un sciammo de canaggia, che de vive
L'è indegna, e chi ve tira in l'âtra façça:
Fæ mezo giro a drîta sciù doî pê
Che a ve vorterà presto ro derrê.

48
In questo dî spronando ro cavallo
Là donde Soliman fava machetto:
Se vôze, e pâ ch'o digghe aoura t'astallo,
E intr'o mêzo dra gente a marteletto
Spoincia, picca, repicca a pin, in fallo;
Con ra spâ o se fa stradda e largo letto.
Sotte sorva buttando in ogni laoù
Arme, gente, cavalli, e o fa un stuffaoù.

49
Ro Soldan chi s'è accorto dra borrasca
Chi s'avexiña, e chi ghe cazze adosso
Giusto comme a sâtâ de palo in frasca
Sciù ri morti o passeggia zù a bordosso.
O non fuzze, ma forte lì o s'incasca
In aria de dâ corpi a spartilosso.
Doe brave teste ra fortuña mœuve
Da cà de Dio a dâ de lô gren prœuve.

50
Contra virtù ra raggia e ro venin
Combatte, e d'Asia ra gran lite pende:
Giran re spoæ, che poæran un morin,
Ra zuffa è fiera e sempre ciù a s'aççende.
Seguin cose che n'han fondo ne fin,
E quella neigra nœutte re comprende:
Cose degne de Sô de mêzo giorno
E che a veire ghe foise un mondo intorno.

51
Ro poppolo Crestian ghe corre apprœuo
De man in man ciù coragioso e forte,
E a ro Soldan se fa d'intorno un rœuo
De gente chi beffezza infin ra morte.
Se ro Turco non manda un corpo a vœuo,
Non creì che ro Crestian questo soporte
De chì, de là se mœure: e picca e sciacca,
Che per dâ e per piggiá g'han doggia stacca.

52
Come con forza eguale a contrastâ
Ri venti Mêzo-giorno e Tramontaña
Stan quarche votta, ni ro çê o ro mâ
Vœun çedde, e ognun se mette in boriaña,
Così ni ceigâ chì, ni là molâ
Se vœu, chì in questa brutta beschissaña
Ognun manezza l'arma, e testa cœutta,
E se un avanza, l'âtro ro rebœutta.

53
Nespore non se monda in l'âtra parte,
Donde a sciammi ghe son ri combattenti,
Nuvore de diavi fan re carte
In aria scorrattando come scenti
In agiutto dri Turchi; ne se parte
Nisciun da lœugo: ognun ra ten a i denti:
E Argante chi ha ro fœugo intr'o gippon
O l'aççende d'infærno ro tisson.