Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/113

Da Wikivivàgna

117
A criava a ri so: Per noi combatte,
Compagni ra giustizia in çê, e chì in terra;
Voî veì ben, che re nostre gente intatte
Ro çê re lascia, e solo a lô fa guerra:
Che ri nostri nemixi solo o batte
Con re so, e re nostr'arme, e in mezo i serra:
Veì che all'orbetto van senza luxærne,
E noî o n'accompagna con lantærne.

118
Così con re so gente, che son pronte
A corre a tutta furia zu à bordosso,
(Piggiando in poppa un vento de Caronte)
A ri nostri Françeixi sempre adosso.
Argante le assì vôze faccia fronte
Faççendoghe dro danno a ciù no posso,
Che vortando ro sezze abandonæ,
Van che poæran da e væspe pezzighæ.

119
E così ben battûi da doî bastoin
Fan rossezâ de sangue ra cianûa,
Ghe ne saræ da fâ corrî un morin,
Ve lascio dî se piggion ra battûa.
Gh'è Piro mezzo morto, e Ridolfin
O l'è za intr'o liamme a fâ grasciûa.
Che te ghe l'ha sunâ Circasso Argante,
E de Pirro Clorinda è trionfante.

120
In questo mœuo scappavan seguitæ
Da a borasca, e da i Turchi mascarsoin
Ma Gofredo (l'è cosa da non cræ)
Con ra faccia a gragnœure, a lampi, a troin
A ri mêgio Offiçiali sciarattæ
O dixeiva, sbraggiando tæ raxoin,
Fermo dre sò trincee sciu ro portâ
Per recœuggie ra gente spantegâ.

121
Per andâse a provâ con çiddi Argante
O se misse lê assì con spâ a ra man,
Ben per doe votte, e ancon per âtretante,
Donde i nemixi fan ciù ramadan.
Ma in fin de retirâse in quell'instante
Ghe parse, e intr'e trincere se ne van:
Ri Turchi cantan ra vittoria doggia
Ri nostri stanchi, e con dra scagaboggia.

122
Ma serræ intr'i repari lì de drento
Questa brutta bugâ n'è ancon fenîa,
Perchè amortæ ri lummi da ro vento
Da per tutto intra l'ægua, e o vento gîa,
O squarça, e rompe, e sccianta in un momento
Re tende, e in aria o se re porta via:
Con urli, crii, troin, ægua a preçipizio,
Ghe pâ giusto ro giorno dro giudizio.


LIVERÆGA DRO VII. CANTO.