 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
A-a fin fæta, stüffi d’aspêtâ, se vurtòn e dissan sghignettandu o-u Pinocchiu:
— Adiu a duman. Quande duman turniemu chì, se spera che ti gh’aviæ u gaibu de fâte truvâ bell’e mortu e cu-a bucca spalancâ. —
E se n’andòn.
.jpg)
Intantu s’ea adesciòu ün ventu inpetuzu de tramuntaña che, sciüsciandu e rugnandu cun raggia, u sbattügiava in ça e in la u povou inpiccòu, fandulu dindanâ viulentemente cummo-u bataggiu de ‘na canpaña ch’a strümisce. E quellu bâçigâse u ghe caxunava di spaximi furtiscimi, e u curdin, strenzenduseghe senpre de ciü a-a gua, u ghe levava u respiu.
A pocu a pocu i öggi se gh’apanòn, e sciben ch’u sentisse avexinâse a morte, u sperava senpre che da ‘n mumentu a l’atru saieiva acapitòu quarche annima pietuza a dâghe agiüttu. Ma quande, aspeta che t’aspeta, u vidde che nu
