Pagina:Pinocchiu2019.djvu/181

Da Wikivivàgna

de figgiö. I ciü vegi gh’aivan quattorz’anni: i ciü zueni ghe n’aivan öttu apeña. Inte stradde, ‘n’allegria, ün fracassu, ün sciaatu da anâ föa de cascia! Bande de battuxi dapertüttu: chi zügava a-i càllai, chi a-e ciappe, chi a-a balla, chi anava in bicicletta, chi survia ‘n cavallin de legnu: questi zügavan a l’orbettu; quelli atri se scurivan: di atri, vestii da pagiaççi, mangiavan a stuppa açeiza: chi reçitava, chi cantava, chi fava i sati murtali, chi se demuava a caminâ cu-e muen in tæra e-e ganbe per l’aia: chi ariguava u çerciu, chi passagiava vestiu da generale cun l’ermu de papê e u squadrun de cartapesta: chi rieiva, chi sbragiava, chi ciammava, chi ciucava de muen, chi sciguava, chi fava u versu da galliña quand’a l’ha fætu l’övu: insumma ‘na caladda, ün tremelöiu, ün burdellu du diâu, da duveise mette u cutun inti uege pe nu arestâ insurdii. In sce tütte e ciaççe se veddeiva di tiatrin de teja, gremenii de bagarilli da-a matin a-a seja, insce tütte e miagie de caze se ghe lezeiva scritu cu-u carbun de belliscime cose cumme queste: viva e demmue! (invece de demue); nuemana sceua (invece de n’uemu anâ a-a scöa); abassu Larin Mettica (invece de l’aritmettica) e di atre sciuî cunscimmile.

U Pinocchiu, u Muchettu e tütti i atri figgiö, ch’aivan fætu u viagiu cu l’ômettu, apeña ebban missu u pê drentu a çittæ, s’infiòn sübbitu in mezu a-a gran barunda; e inte pochi menüti, cumm’é faççile inmaginâsiou, fün sübbitu amixi de tütti. Chi ciü feliçe, chi ciü cuntentu de liatri?