Pagina:Piggiâse o mâ do Rosso o cartâ.pdf/79

Da Wikivivàgna

Man. Tûtto quello che sciâ vêu, ma mi no l'ho autorizzôu.

Pip. No son ommo da fâghe fâ ûn passo cattivo, se sciâ no ne vorriä saveì, sciâ fä comme sciâ creddiä, ma primma almeno sciâ stagghe a sentî de cose se tratta.

Man. Ma chi ö l'é sto sciô Riccardo? mi nö conoscio dä pesta.

Pip. Sciâ no conosce ö sciô Riccardo? quello che anni fa ö l'ëa socio do sciô Pacifici, che ö s'é retiôu da-o commercio...

Man. Ma quello figgie ö no n'ha.

Pip. Comme, ö n'ha de figgie? Ma allöa sciâ nö conosce.

Man. Ghe diggo che ö n'ha âtro che ûn masccio... che ö l'aveiva ûnn-a figgia che a gh'é morta.

Pip. L'é chì ö sbaglio, chi l'é morto l'é ö masccio! sciâ me-o vêu dî a mi? ö conoscio comme voscià.

Man. segge comme se sæ... ma primma de impegnâ ö mæ nomme...

Pip. Sciâ no se dûbite che ho fæto e cose in regola, n'ho misso in campo âtro che ö so cognomme; di Scavizzi a Zena ghe n'é tanti! no gh'é ninte de compromisso... G'ho scrîto ed ecco a risposta (mostra la lettera) a volta di corriere... ö sciô Riccardo ö me conosce... sciâ stagghe a sentî, no l'ho ancon letta (apre la lettera).

Man. Oh cose diao sciâ l'é andæto a impacciûgâ!

Pip. Sciâ stagghe a sentî, ghe diggo... e poi sciâ l'arrûffiä ö naso (legge) «Preg.mo signor Giuseppe Maneggi, la