Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/633

Da Wikivivàgna

Coscì m’ho lasciôu tentâ
Da-o no spende guæi dinæ,
Dall’andâ poco lontan,
Partî anchêu, e tornâ doman
Con sûperba compagnia,
O bon tempo m’ha sponciôu,
E me son mi ascì imbarcôu
Con o mæ fangotto in man
Ne-o Vapô Napolitan
A fâ a corsa de piaxeì
Vegnûa poi de dispiaxeì,
Pe-a caxon che vaddo a dî,
Se gh’eì testa a stâ a sentî.

Montôu sciù ne-o bastimento
Ne resteì proprio contento
Perchè o l’è ûn legno assæ bello
Lungo, e largo, o pâ ûn vascello,
Pin de stanze, e comodin
Con do lûsso ammobiliæ
Töe, tremmò, soffà, lettin
Tûtti in mogano montæ
Da riçeive chi se sæ.

Quanto ä macchina a vapô
No gh’è lêugo d’aveì puïa
Perchè a l’è coscì finïa
Do ciù forte, e bon lavô
Che se fasse in Inghiltæra
Da ëse ciù segûi che in tæra;

Quanto a-i ommi do cädeon
Che manezzan o carbon
Son ciclopi vei ciantæ
A-o gran fêugo acclimatæ,