Pagina:O.Sciô.Palosso.1822.pdf/4

Da Wikivivàgna

4


3.
Ma coccio, coccio o passa, e i doi becchin
Son che co-i âtri l'han buttou in to fosso;
Quelli van verso a crêusa do Tacchin,
E verso Pontexello và Palosso.
Un miggiâ sciorte fêua de biricchin,
Co-i stroxi, e co-e sasciæ ghe sâta addosso,
E sbraggian tanto, che ghe manca o scioù:
Dæghea, te-o chi, ch'o l'é resuscitoù.

4.
Ma un Genio, chi o protêze o l'hà a-o so fianco,
Ch'o no vêu che nisciu nghe dagghe breiga;
Palosso, ch'o se sente mezo stanco,
Perchè a so gamba storta a se ghe ceiga,
O s’arremba de torte a-o primmo banco,
Co-i êuggi, e l’appetitto o-e sciorbe o-e seiga;
Tutte e stacche o s’inversa; ma despeoù
Comme o l'é morto, o l'é resuscitoù.

5.
Ma mentre o stà all’odô da pasqualinna,
E che han finîo de fâghe o borattin,
O vedde, che un gran mondo o s’avvixinna,
E o sente mille voxi, e mille soin,
O stende o collo, e poi perdingolinna!
O crîa: Miæ là, l'é chi San Giacomin;
Veddo o cavallo co-a valdrappa d’öu!
Portoja, allegri, allegri, l’e chi o Möu.