I.
Che no ghe segge moddo ni manëa
de poeì desentegâ questa genïa?
A ven in casa nostra, a se gh'annîa,
e tutti ghe fan röso e ghe fan cëa.
A poco a poco a brûtta pipinëa
a diventa de cà, comme a spassoia:
cöse a fà?... cöse a tesce?... cöse a fia
a Zena, in ti dintorni e pe-a rivëa?
Parmo a parmo conoscian o terren;
strazetti, scorsajêu, passi, sentê,
e annastan dappertûtto comme i chen:
affoinae, se fan d'öu; trêuvan moggê....
ma son sempre i tedeschi:... o! no sae ben
piggiâli torna a casci in to panê?....