Portemmo a casa e ramme dell'öfêuggio,
comme l'han portôu sempre i nostri poae:
ma i bomboîn, ma e demöe costan ûn eûggio;
bezêugna, cäi bambin, fäla co-a coae.
O l'é ùn desgûsto grosso, e l'é ûnn-a croxe
o veddive fissâne, comma a dî:
- o ven scí o no questo dinâ da noxe? -
e da-i nostri figgiêu fäse scoxî.
Scinn-a o pandoçe che se fäva a Zena
coscì bon cö zebibbo e co-i pignêu,
o l'é scentôu dä natalizia scena:
scialla! se gh'é do pan de revezzêu....
Ma lascemmo che o tempo o tesce e o fïe;
doppo a boriann-a lûxe torna o sô,
doppo zenâ ven a stagion de muïe,
e doppo e spinn-e l'é ciú bella a sciô!....
143