– Quande o vegniâ? – Vedemmo.... femmo i conti.... d'arvî,
insemme ä viovettinn-a, insemme a tûtte e scioî.
E, cöse o sâ? – Ûn masccetto – s'augûrava mæ sêu...
O ûn masccetto, o ûnn-a figgia, – ch'o segge cöse o vêu,
poco importa, dixeivimo poi tûtti; – l'essensiale
o l'é ch'o vegne presto, che presto in queste sale
se ghe sente ûn profûmmo nêuvo, e ûnn-a voxetinn-a
ch'a ne consolle tûtti.... Diggo ben, Clementinn-a?
E aspëta... e aspëta... ed ecco finalmente o l'arriva,
e o l'é proprio ûn masccetto. – Evviva! evviva! evviva!
E o l'é fëo perdiesann-a; o l'é fëo comme l'aggio:
bell'ometto, di ûn pö, – comme o l'é andæto o viaggio?
cöse son quelle smorfie che me fæ, biricchin?
Ûnn-a goâ voriesci voî forse de tettin?
l'appetitto o ve serve me pâ... L'é segno bon,
tettæ, vegnî sciù grande e grosso.... ma no mincion;
vegnî sciù grande e grosso, seggæ a consolasion
de chi v'ha misso a-o mondo, e ne-a vostra affesion,
(me sentî cöso cäo?) e ne-a vostra riûscïa
ha tûtte e sò speranse ciù belle.... e coscì scïa.
Ma zà capiscio che questo mæ discorsetto
bezêugna che ve-o fasse, nevveo? fra quarche annetto.
Aoa, no seì che ûn mûggio de strasse e de fasciêue:
o Segnô o ve benighe – Compâ!.... Comâ!.... Nissêue!....