Pagina:Lunario per le dame1811.pdf/31

Da Wikivivàgna

Foa II.a
Beneito


Beneito o l'ea un garson
Sempliciotto piccin,
C[']o no saveiva ancon
Appontase i câsoin.
Unna seja d'arvì
Demoando in to giardin
O l'ha visto luxì
In ta muaggia un lumin:
O s'accosta cian cian,
E o ghe mette sciù a man;
O schissa co o parmusso,
Ma o l'ea un brutto vermusso
Che a man o gh'à appestoù,
Da o caxo desgustoù,
O caminna a contao
Cianzendo a so messiao,
C[']o l'abbrassa o figeu,
E o ghe dixe: mê cœu,
Oû non è sempre quello
Che luxe e te pâ bello.
Vivendo t' intoppiê
Çerte bestie a doi pê
Che mostrian tutto o mondo,
E te piaxian; ma in fondo
Ah! . . . . t'appestian ciù assê.
Fiate de to Messiao
Cresci, Beneito câo,
E ti te n'accorziê.