Pagina:La settimana religiosa1894.pdf/27

Da Wikivivàgna

La Settimana Religiosa

comme ûnn-a combinn-a... de quelle però che se lascian acciappâ da tûtti.

(Di dietro la cortina Bastiano starnuta).

BRIG. – O Segnô o t'aggiûtte.

GIGG. – Grazie.

BRIG. – Ti stæ sempre a lëze lì da-a fissûa do barcon e coscì t'ë costipâ.

BAST. – (Anche questa a l'é andæta ben).

GIGG. – (da sè: Ancon d'assæ, ch'a l'agge creddûo che segge mi raffreidâ. Ma chi besêugna sciortîne), Moæ, doviësci fâ o piaxei de andâ da o merçâ a accattâ ûnn'assetta de sæa neigra.

BRIG. – E pe fâne?

GIGG. – Pe cûxî a vostra röba da-a festa.

BRIG. – A t'é vegnûa proprio aoa a vêuggia de travaggiâ? Un pö fa ti no ne voeivi saveì. E vannighe ti da-o merçâ che t'hæ e gambe zoëne.

GIGG. – (da sè: Se poëse levâmela de chì). Intanto mi faiö dell'ätro in casa. Via, andæ.....

(Si sente battere alla porta di strada).

BRIG. – Piccan. Ammia da-o barcon chi gh'é.

GIGG. – (da sè: Aoa chi ghe saä. Anchêu o däo o gh'ha misso a côa). (Va e ritorna) Gh'é ûnn-a donna mâ vestîa....

BRIG. – A saiä a Zanetta. Se a l'é lê, a l'é ûnn-a donninn-a scincera, brava. Ti, ti no te gh'assomeggi manco a-a sêua de scarpe.

GIGG. – Pensemmo: a saiä Pantasilèa o Clorinda.

BRIG. – Queste saiân due sguaiæ comme ti; e questa te diggo ch'a vâ tanto öu quanto a peiza. (Guarda in cima alla scala) A l'é proprio lê.

BAST. – (Aoa che ven a comâ, chi sa quande finiàn de ciarlâ e saiàn a tempo d'andâsene; son proprio mâ incamminôu).


Scena quarta.
ZABETTA e detti.

BRIG. – Brava Zabettinn-a, sei proprio stæta de parolla.

BAST. – (Oh, cose veddo! Mæ sêu! Aoa che staggo fresco!)

ZAB. – Eh! perché vëi ve l'ho promisso. Ma son vegnûa pe stâ in momento sei, che ho premûa de tornâ a casa.

BRIG. – Voî sei sempre a donna da sprescia. Vëi seia pe-a vostra sprescia, me son ascordâ de dîve tante cose. Per exempio quande emmo parlôu di sêunni, no s'é parlôu di nûmeri do semenäio. Ghe zêugo de ræo, sei; ma da-i sêunni ch'emmo contôu vëi, se porriæ ricavâ ûn ambo o ûn terno.

ZAB. – Ne parliëmo poi. Me rallegro de vedde chì a vostra Giggia prosperosa.....

GIGG. (Sostenuta) – Parlæ con mi?

ZAB. – Oh bèlla! Se v'ho ciammôu pe nomme!

GIGG. – Chì appunto l'é o sbaglio; mi me ciammo Erminia.

ZAB. – Ché? V'han battezzôu ûnn'ätra votta, e v'han cangiôu nomme[?] A primma votta ëo mi presente e v'han misso a nomme Giggia, cioè, Luigia; e Giggia ve seì sempre ciammâ da piccinn-a.

BRIG. – Miæ che mattëie, de voei cangiâse o nomme.

ZAB. – Son capriççi de zoventù. No me ne mäveggio tanto perché mi ascì ho ûn fræ, ciù zoveno assæ de mi, che anche lê o s'é cangiôu o nomme.

BRIG. – Oh! cose dî.

ZAB. – O se ciammava Bastian, e aoa o se fa ciammâ Florindo.

BAST. – (Aoa che ghe semmo!)

GIGG. – (da sè: Ch'a segge vëa?)

ZAB. – E o fa o milordo; co-o cilindro in testa, a bacchetta... Ma o l'é ûn impostô de primma riga.

BAST. – (Lengua maledetta; chi sa cose a saviä dî!)

ZAB. – Ma o torto in parte o l'é de mæ poæ, bonn-a anima! Pe voeighe troppo ben e passâghele tûtte da piccin, o l'ha guastôu. Morto o poæ, che Bastian o l'ëa ancon pupillo, mæ maio o gh'ha fæto da poæ de commisso[1]. Mæ poæ o l'aveiva misso a-e schêue, pe fâne quarcosa. Ma, morto o poæ, ëimo pövei, comme pövei semmo ancon....

GIGG. – (da sè: E i ville de Vötri e de S. Dexidëio?)

ZAB. – .... e coscì mæ maio o l'ha misso pe garson da ûn perrûcchê. Doppo ûnn-a settemann a, Bastian o no gh'é ciù vosciûo stâ; e o s'é misso a fâ o caægâ. O no gh'é manco stato in meize. Pe fâla cûrta: pötronasso comme o l'ëa, o l'ha provôu tûtti i mestê che son a Zena; nisciûn ghe fâva. Mæ maio o s'é stancôu, o gh'ha dæto ûn cäso de derrê....

BAST. – (Miæ che figûe che a me fa fâ).

ZAB. – ..... e o l'ha mandôu via d'in casa. Inzegnite, o gh'ha dîto, se ti vêu mangiâ. Lê o s'é misso a vende bricchetti, poi giornali. Mi me ne fâva mâ, e in tocco de pan de nascosto ghe l'aviæ porzûo; ma lê, s'o m'incontrâva, o no m'ammiâva manco. Un giorno o l'é scomparso. Doppo circa ûn anno l'incontro pe-a stradda co-a marscinn-a, o cilindro, o relêuio co-a cadenn-a d'öu, vëo o fäso. M[']e finn-a vegnûo o sospetto ch'o l'avesse arröbôu. Ma poi ho saccûo che o l'ëa stæto pe i villaggi a fâ o ciarlattan, a vende çiöti e inguenti pe tûtti i mali.

BAST. – (T'ë ti ûn çiöto, brûtta stria!)

ZAB. – E perché ciarla no ghe ne manca, o l'ha fæto di södi quanti o n'ha voscûo. Ma spendi e spandi, o l'é vegnûo torna a-o verde. Perché se i pecchæ capitali son sette, lê o n'ha quattorze.

BAST. – (Se ti me cazzi sotto a-e unge...!)

ZAB. – Despeôu torna comme l'äia, o l'é scomparso con ûnn-a compagnia de ballerinn-e in sce a corda. Creddo ch'o fesse o paggiasso.....

GIGG. – (Poscibile?)

BRIG. – O n'ha passôu ciù che Guerin meschin.

ZAB. – Sentî. Giando pe di paixi d'äia cattiva, o s'ha piggiôu ûnn-a freve che o l'é vegnûo sottî comme ûnn-a candeia, e o l'é stæto all'ûspiâ pe quæxi ûn anno. Comme o s'é ûn pittin remisso o l'é torna capitôu a Zena, che mæ maio, pe compascion o l'ha vestîo da cappo a pê; o l'ëa finn-a sensa camîxa. I centi, e promisse ch'o l'ha fæto in quelli estremi, no se pêu dî. Fâ ûn mestê fadigoso o non ëa in caxo pe-a sò debolezza. Mæ maio o l'ha parlôu con ûn sensâ; e pe mëzo de questo o l'ha impiegôu in casa d'ûn scignorasso, ch'o çercâva proprio ûn pe accompagnâ sò figgio pe-a stradda....

GIGG. – Forse pe meistro.

ZAB. – Tûtt'ätro..... pe aio, comme dixan i scignori. Pensæ che bèlli exempi e che istrûzion o ghe pêu dâ. I sensæ, sei che vivan a son de böxîe, e coscì o l'ha dæto da intende a-o scignor che mæ fræ o vegnîva da Romma e che là o l'ëa stæto segretäio d'ûn Bonscignore.... ch'o sà de lettia eccettera. E o mincion o se l'ha creddûo. E quello scignor, se sà, o l'ha vestîo de nêuvo e pulitamente, pe no mandâ sò figgio con ûn strasson. E coscì aoa o gïa pe Zena,

  1. Tutore. Anche questa voce manca nei dizionarii genovesi.