Pagina:L Amandoin de Bonasseua lunajo 1858.pdf/87

Da Wikivivàgna

De fâ cæti co-e fädette
Vegie, zovene, e busciette.

L'è vegnûo che sta sposâ
Con a scûza d'appartoî
Tornò in casa da mammà
Per non ese in mezo a-i Loî,
– E lì sûbito din din,
Ven Narciso a fâ o so inchin.

Cöse diesci? – o l'è immattïo!
– Ma tûtt'atro! ninte vëa!
Ch'o fù accolto co'ûn sospïo
Dä so antiga cicisbëa
E per quando succediä
Stæto fæto per compâ.

E de fæti a no mancò
Madaminn-a d'apportoî;[sic]
E o figgêu o se battezzò
Con gran sciäto a ciù no dî
Tanto che restò o compâ
Ne o doveì de regallâ.

Ma chi punto. – Eì da saveì
Che fra i atre gren Scignöe
Che gödivan do piaxeì
De so vìxite a tutt'öe