Pagina:L Amandoin de Bonasseua lunajo 1858.pdf/62

Da Wikivivàgna
RAXONANENTO TERZO

O Spëgio.


Mi tant'è no posso stâ
Se no parlo ûn pö de figge
Se no-e fasso ûn pö arraggiâ
Discorrindo a-e so famigge
Pcrchè tanto me conven,
Che me vêuan sempre ciû ben.

L'Amandoîn sciä l'ha ancon scrîto?
L'Amandoîn sciä l'ha finïo?
Quante cöse sciä n'ha dïto!
– Povë figge! son pentïo,
Ghe rispondo da Can vegio,
E m'attacco drito a-o Spëgio.

Cös'o gh'intra? – eh, scignorinn-e,
No me fæ da innocentinn-e
Perchè tanto serv'assæ,
Mi sò quanto pezæ!