Pagina:L Amandoin de Bonasseua lunajo 1858.pdf/40

Da Wikivivàgna

Do gran secolo d'adesso
Muccalûmme do progresso!

Però mi quande m'appenso
Ch'ho sentïo l'odô d'incenso
Proprio finn-a d'in pollâ,
Che per tiâve zû i dinæ
(Forse a-e tasce scamottæ)
Quello diascoa d'ûn Cicchin
S'è servïo do bardacchin,
Mi no posso proprio stâ
De no fâve, Çittadin,
Un pö apprêuvo o burattin!

Tanto ciû se me diletto
D'amiâ a tutti o capelletto
A ûso stagna-cassarolle,
E e basette a ûso London,
N'aggæ puïa che ve ghe molle,
Perché chi aoa ven o bon:

Sciä me digghe ûn pö voscià
Che mestê, Scignor, sciä fà?
– Professô de piano-forte?
– Me rallegro da so sorte;
E voscià, e voscià, e voscià?
Chi quest'atro? e quello là?