Pagina:Italien112.pdf/178

Da Wikivivàgna

lo so corpo. Archuna vota pensando como Christe devea esser batuo a la corona, despogiavasse tuto e bateasse tuto da la testa a li pee, cum venche de erbori, si lo mandava lo sangoe fin in terra. E pensome che archunna vota se aregordava de la coronna de le spine. Andava cercando de quelle spinne, e faxeane unna coronna, e meteasella su la testa, e davasse su la testa tanto che ne faxea insir lo sangoe. E cossì pensava tute lo cosse chi deveam esser faete a lo corpo de Ihesu Christe, e tute le faxea in soa carne, salvo quella de la morte, ch'elo savea ben che Dee no vorea che ello se amasasse. E cossì [stava] Zoane [nel diserto] fin a quello tempo che Dee voce che ello se manifestasse a la gente e prichasse lo avegnimento de Ihesu Christe e batezea lo povo (a receive o a)* [e] disponne[sse l'anime] a receive la dotrina de Christe.


Aora son cumpie le doe parte de questa meditatium. E inconmensasse quella quando ello comensa [a] descende a la gente e a prichar e a batezar.


Aproximandose lo tempo che messer Ihesu avea dito a Zoane, che gi covegniva prichar e ameistrar la gente de la salvatium, incomensà a vegnir e a parezarsse in quelle parte donde archuna vota la gente passavam e vegnivam. E quando ello veiva le personne, criava como ello sorea: “Fay penitentia, che se aproxima a voy lo regno de lo sé”. E quelli archuna vota lo ihamavam: “O servo do Dee, prega Dee per noy”. E ello no fuziva, como sorea, ma respondea: “Aparegiay la via de lo Segnó, che l'è preso”. E la gente se comensà de aseguar, vegando che ello no fuziva. E se ge areconmandavam monto. E beo se tegnea chi questo poea far. E tornavam a caxa, e dixeam questo a la gente de Zoane, como ello era vegnuo de lo deserto pu presso. E anchora como no fuziva, avanti se laxava parlar. Andando questa voxe in Iherusalem e in le contrae de intorno, certi boyn homi se metean inseme trei o quatro a la vota per desiderio de veirlo. Andavan in quelle parte unde se dixea ch'el'era stao trovao, e dixeam: “Forscia che Dee ne farà gratia de troválo”. E cossì se metean in via. E andavan in quelle parte unde elli se lo crean trovar. E cerchavam tar vota bon peso. E quando elli lo trovavam, eran pin de miraber alegresa. E aprosimandosege, (per) la reverentia li faxea quasi tremar; e butavase in terra tuti. E san Zoane humilissimo se zitava pu cha elli, cognosciando che elli si eran servi de Dee, criando: “May no me leverò, se voy no ve lavay[sic] avanti”. E questi, odando la soa voxe, se levavam. E ello, cum alegra ihera, si li receveiva, e stavan un pocho inseme, e si li ameistrava de la veritay, e che elli se aparegiassem, che tosto verea la soa salvatiun. Questi se sentivam bruxar dentro de lo divin amor, tanto che a elli parea che elli fossen in mezo de pareyzo. E Zoane stava pocho cum elli, e poa se levava e andava via. Questi romagneam cossì inanimay* de Dee, e no eran ardij de andarge derré, che volenter l'avereivam faeto. Tornavasene a caxa e trovavam de li atri servi de Dee e raxona[va]m inseme de questo faeto de san Zoane e afermavam che ello era lo mao profeta chi may vegnisse a lo mondo. E quando li boym homi odivam che ello se laxava trovar, continuamenti comensan [a] a[n]dar a ello per veillo e per odir la