 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
Che tì da stu mumentu ti nu faiaè ciü mâ
Nisciün aa gente, basta pruvveddite u mangiâ ».
Faèti e aççettaè sti patti, Françescu u s’incamminn-a
E u lû u ghe cure appréùvu, paxe, cun a testa chinn-a.
Però, benché cun u Santu l’han vistu appaxentôu,[1]
Mi nu ve diô che tütti te l’àggian aspetôu.
Ma poi, pocu per votta se préùvan a sciurtî;
A ciassa e s’impe e u Santu u gh’incuminça a dî:
« Du mâ da lé, staè çerti, nu n’aviâ ciü nisciün,
A cundisiùn che vuiâtri nu me-u lasciaè zazün.
Quindi se sèi cuntenti de fâ paxe cun lé,
Duvèi prumette tütti de nu o-u mandâ inderrè,
Quandu u vegnià daa porta, dandughe da mangiâ
Quellu pittìn che baste per fâlu deslogiâ[2],
Daèghe da roba marça, daèghe du pan muffìu
Quarche gallinn-a morta, quarche buccùn stallìu
E lé u vivià cuntentu e paxe in mezu a vuì
Fin che u Segnû u nu fasse o prestu o tardi muî ».
Staèti aççettaè sti patti da-i cappi da çittaè
E due putense in guèra se sùn appaxentaè.
Allua s’é daètu sféùgu a tütta a ciarlaxia
In mezu aa generale, grandiscima allegria;
Se scorda tütti i danni, se fà de frasche a-u lû,
Se benedisce u meritu de l’ommu du Segnû;
Ma primma d’andâ via, Françescu u fà vegnî
Davanti a tütti a bestia e u se ghe mette a dî:
« Dunque restemmu inteizi: se i patti che te fàn
T’intendi de aççettâli, damme a tó sampa in màn »
U lû, ridütu propriu paxe cumme ün cagnìn,
Veddendu a màn du Santu u gh’ha posôu u sampìn.
Gh’é staètu ünn-a ciuccata[3] ch’ha faètu rimbumbâ
Tütta a çittaè de Gubbiu cumme ünn-a cannunâ.
