Pagina:Esopo Zeneize 1822.djvu/6

Da Wikivivàgna

INTRODUZION.




A Veitæ, e a Foa.



Sciortì un giorno a Veitæ
Da un pozzo tutta nûa,
Coscì secca e sparûa,
E i êuggi stralunæ,
Che quelli, che l’ammiavan
Inspaximæ scappavan.

Povea Veitæ a cianzeiva,
Odiâ e schivâ a n’aveiva
Ciù faccia da mostrâ,
Nè lêugo dove andâ;

Se presentò da Lê
A Foa in punta de pê,
Riccamente vestîa,
De modda, e ben guarnîa
Con ciumme, e con diamanti
Fâsi, ma assæ brillanti:
Addio (a disse), Veitæ,
Ti e chì! Cose ti fæ