Pagina:Esopo Zeneize 1822.djvu/12

Da Wikivivàgna

A s’affannava de criâghe bæ,
Comme per dighe: Crava, pietæ!
Son troppo stanca, nò posso ciù.
Quella a montava sempre ciù in sciù,
Lê sempre apprêuvo, ma finalmente
A terra sotto mancà a se sente,
E senza poeise tegnî a scuggiò
In t’un-na liggia, e a s’ammassò.

Tutte no son compagne
Nè bon-ne, nè adattæ,
Mammæ, pë vostre Figgie,
Benchè insemme allevæ,
Ammiæ ben con chi van,
Dunque se rovinian,
No-e custodiéi mai troppo:
Chi pratica c’un rango
Diventa rango, e zoppo.

FOA IV.
A Formigoa, e a Farfalla.



Un giorno un-na Formigoa
Dä tan-na, travaggiando,
A vedde un-na Farfalla
Chi andava sempre sgêuando
Senza piggiâ respîo
Pê un campo tutto scioîo.