 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
Quelli dui êuggi neigri comme e moïe
Che brillan sempre comme dui lûmmîn;
Quande î mesciae pertûzan finn-a e prïe,
E sciù da-o çê fan cazze i cherubin.
A-o scimpatico fà do vostro rïe
E stelle, a lûnn-a, o sô, ve fan l’inchin,
E ghe sciorte l’amô, co-e rêuze scioïe,
Da-o vostro baello lapro corallin.
No gh’è pittô chi ve posse dipinze,
No gh’è l ommo ciù fäso de sto mondo
Che ne l’amâve voî o posse finze.
E comme l’è lûxente ciù che l’ôu
A vostra tressa de cavello biondo:
A paragon do voî no gh’è tesôu.
A paragon do voî no gh’è tesôu,
Nè porla de rûbin, nè de diamante,
Perchè ve mantegnî sempre in decôu,
E tanto baella seî, ciù sei amante.
Amante da virtù, che ciù che l’ôu
A fà risplende e vostre grazie tante,
E no se pêu pagalo a peizo d’ôu
O vostro amô pûriscimo e costante.
Quande nasceìvi voî, nasceìva o sô,
Quando nasceìvi voî, tûtta a natûa
A ri[s]plendeiva in tûtto o sò splendô.
A poco, a poco, baella soi cresciûa
Comme ûnn-a rêuza pinn-a de candô
Pe vive amando, come comba pûa.
