Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/64

Da Wikivivàgna

ro lascæ partî de casa. (a Tiburçio) Treitô, vaggo à ra giustiçia. (parte)

Luc. Aora sì, sciô magnefico, che l’è tempo de barçellettâ con me mogliê. Ve n’anderei ben presto in piccardía, de raxon. Avertî à no bosticâve de lì; se no, ve gh’inciódo


SCENA IX.
Martin-na, Tiburçio, e Luchin.


Mart. Ho súoao comm’un ase à poei trovâ questa casa. Addio, Luchin, dæme un poco notiçia dro mêgo che v'ho fæto conosce, comme ne seivo restæ sodisfæti.

Luch. Da chì à poco o sarà appiccao.

Mart. Comme? mæ marío appiccao? Ah meschin-na mi! cos'hâlo fæto per meritâse d’andâ sciù re forche?

Luch. O l'hà tegnuo man à fâ arrobâ ra figlia de miê patron.

Mart. Poveretta de mi! l'è vero, marío caro, che ti saræ appicao?

Tib. (con aria melanconica) Ti no senti?

Mart. Comme? marío caro, ti daræ questa bella vista à ro popolo?

Tib. Comm’aggê da fâ?

Mart. A ro manco avessi tu finío de taggiâ ro bosco, che me resteræ dre legne, e staræ un pò ciù allegra.