Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/516

Da Wikivivàgna
SCENA IV.
Fabriçio, Pasquin-na.


Fab. Cara Pasquin-na, considerando à ro perigo che ho corso, e che gh'è mancao poco, che sæ restao sciù ra botta, non vœuggio ciù tardâ à mette in caoto mæ nevo, e asseguraghe tutta ra mæ ereditæ, con fâ ro mæ testamento. Presto, manda un poco à çercâ ro sciô Andronico Massamôrro, perchè vœuggio dormî de bon sœunno.

Pasq. (fa finta di piangere). Ah caro sciô patron! quando sento nominâ, testamento, me ven mâ de moære, ne hò sentío parlâ tanto... aime mi, me scciœuppa ro cœu.


SCENA V.
Fabriçio, Pasquin-na, Ottavietto, Tiburçio.


Ott. Caro sciô barba, non sò spiegâve quanta sæ ra consolaçion che prœuvo in veive vivo e san. Doppo aveive cento, e credúo morto, in questo abraçço (lo abbraccia) ve daggo un attestato dro mæ amô, e de l'attaccamento, che ho per ra vostra person-na.

Fab. Via, caro Ottavietto, consolæve, che son vivo; e ro piaxei che ne prœuvo, l'è quello,