Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/325

Da Wikivivàgna

noiosa. In questa vitta son necessarii di âti, e di bassi. E re difcultæ, che s'incontran in e cose, resveggian o desiderio, e accrescian o piaxei.
Flor. Caro Monodda, te prego de contame un poco a furberia , che ti hæ adœuverao, (che m'han dito, che l'è così curiosa) per birbâ i dinæ a quello tò vegio avaro. Ti sæ che non se perde o tempo, quando me fan qualche racconto, e che pago assæe ben per o piaxei, che me ghe veddan piggiâ.
Mon. Parlæne chì con Tiburçio, co ve ne pœu fâ unna relazion comme mi mæximo. Aora mi vaggo meditando un-na vendetta da ninte, e creddo de trovaghe quarcosa de gustoso.
Tib. E per cose, così per divertimento, te vœutto accattâ quarche cæto de consæguenza?
Mon. Ti no sæ, che me daggo l'avanto de tentâ sempre de cose difiçili.
Tib. Credime a mi. Te l'ho zà dito. Abbandon-na questo tò pensiero. Nò fâ.
Mon. Sci, ti dî ben, ma vœuggio fâ a mæ moddo.
Tib. Cose diavo t'è satao in ta testa!
Mon. E tì cose diavo te dà fastidio?
Tib. Perchè veddo che senza necessitæ ti væ incontro a un fracco de legnæ potentissime.
Mon. E ben, quelle saran a speize de mæ spalle, e non de tò.