Pagina:Cittara.zeneize.1636.pdf/43

Da Wikivivàgna

Fasso re forse d'Ercole à passa
Queste nuoette sì longhe zenarinne,
Annima mæ se fuisse dentre spinne,
Mou penitentia nò porræ porta.

Infiro re ore à muoeo de parla,
Come se fuissan tente perle finne;
Me poæro com'a puinto, à re berlinne,
Un'ora unna quareizema me pa.

Allumero re Stelle à unna à unna
Re sconzuro à ammorta ri suoe sprenduoi,
Mà nò re muoevo à compassion nissunna.

Chiammo ro So, ghe fasso mille invuoi,
Ma l'attruoevo chiù freido che ra Lunna.
Cosi son sensa un So, son senza duoi.