Pagina:Cittara.zeneize.1636.pdf/28

Da Wikivivàgna

Bruxo, e crio com'un'annima danna
Dì, e nuoette pietæ dentro me cuoe,
All'inferno, che pruoevo no se puoe
Tutto l'inferno insemme assemeggia.

Re prie mesme se poessan parla,
Per compatime mandereivan fuoe
Voxe, e lamenti come d'un chi muoe,
Urli dà fa ra terra spaventa.

Vuoi sola, che sei caoza che mi crie
Questa gran compassion fin à ro Ce
M'hei manco caritæ, che n'hà re prie.

Anzi fæ con re moen, e con ri pe,
Perche ro Trentamiria se ne rie,
Con veime tormentou mì chiù che le.