Pagina:Chittarin 1772.djvu/8

Da Wikivivàgna

questo non prœuva che non re aggian. e che re aggian de fæto, se vedde cæro in ra façilitæ, con ra quæ s'intendan fra de lô ri boin Zeneixi, e distinguan benissimo quello chi è errô de parlâ. s'intendan e se parlan in ri consessi ciù rispettabili dro Governo, trattandose materie interessanti. s'intendan e se parlan da ri Avvocati inanti ri tribunali dra maggiô aotoritæ. s'intendan, e se parlan esprimendo sentimenti de piaxei e de desgusto. Non han diçionarii, perchè no ri han fæti. dunque no se pœuran fâ? Me pâ d'avei provao, che questi doî cappi de desprexo non han fondamento de sorte nisciuña. Che poi ra nostra lengua sæ goffa, e non agge dro spirito quanto re âtre, ro pœu dî solo chi ra parla à benefiçio de natura, ni gh'ha mai fæto reflession. Lezei re nostre rimme antighe, e in particolâ quelle de Gian Giacomo Cavallo. L'è un fæto aççertao, che ri mæximi Toschen, semme che arrivan á saveire leze, ne restan incantæ. quest'incanto non se pœu dâ, se ra lengua a non hà re sò espressioin vive e luminoze, perchè queste son ri coroî e ri cæri e scuri, che fa resâtâ re pitture, da re quæ nasce ra maraveggia e l'incanto.

Me repiggerei, che ra nostra lengua a l'è un preboggion de parolle polite, villañe, e carrogêre. ve l'accordo; ma questo, ve replico, se trœuva in tutte re lengue dro mondo. Bezœugna savei çerne, e adattâ à re perçoñe re parolle confaçenti à ri caratteri de quelle. Mi son un sempliçe