Pagina:Chittarin 1772.djvu/134

Da Wikivivàgna
CANTILENA.


Masperme che te vì, bella Maxiña,
Amô me fè restâ cœutto aggreppio;
E un fœugo dent'ro cœu me son sentío,
Comme intr'un forno, o intr'uña gran foxiña.

2
Œuggi no ciódo ciù seira ò mattiña,
E me trœuvo reduto à mâ partío:
Ni smorçeræ sto fœugo, prega dio,
Tutta l'ægua dri sciummi ò dra mariña.

3
Comme l'oro e l'argento à ra cópella,
Per ti vaggo soffrindo sto bruxô:
E mille votte ancora per tò amô
Mi soffriræ de ciù, Maxiña bella.

4
ò che sæ scuro ò pù cæro de luña,
Sotto ri tœu barcoin staggo cantando;
E, se ti m'odi, vaggo numerando
Re peñe, che mi prœuvo uña per uña.

5
Passo e repasso à ro spontâ dro giorno
Zù pe re tœu contræ da çimma à fondo:
E chi me desse l'oro chi è à ro mondo,
Un sascio no daræ dro tò contorno.