Son pin de bile – pûre i merçae,[1]
in coro dixan – ch'en rovinae:
se ö bello tempo – ancôn o dûa
magge e farsetti – ghe van in pûa.[2]
Renards e Martöe – co-i Petits gris
in te vedrinn-e – stan pe muffî.[3]
'Sto bon inverno – l'é ûn terno a-o lotto,
se vâ de seia – sênsa cappotto,
gh'é da scommette – che in tûtta Sann-a
no trovae ûn naso – con a cingiann-a.
Tûtti passeggian, – son fêua da greppia,
solo chi tösce – gh'é quarche seppia
e pe poeî vedde – 'sta raritae
l'é a Ciappa pinn-a – de sfaccendae.[4]
Ah, che bellessa, – che godimento,
i farmacisti – fan fallimento
e de San Paolo – drento i saloîn[5]
së zâ proposto – de fâ, i veglioîn.
Cöse ne importa – che vadde a picco
ch'in sce i malanni – o se fâ ricco?
Pagina:Cava in to remoin 1930.pdf/75
Câa