SEIA
Törnan a-a stalla i bêu co-a testa bassa,[1]
sötto ö pesante züvo, pe-e fatighe[2]
dö lungo giörno a-o sô, lazzû in Ta Bassa,
a preparâ ö terren pe-e bionde spighe.
Pe-e stradde gh'é ûn conçerto de sonaggi,
ûn rubattâ de rêue, ûn vöxâ ardïo;[3]
i contadin van verso i sò villaggi
pe-a çenn-a che cö sûô han ben condïo.
Ö grillo cantadô a bello a bello[4]
sveggia da-i bûschi i sciammi de ciaebelle:
baia inscistente ö can derae a-o cancello,[5]
e in çê, comme lumin, s'aççende e stelle.
CANTA, BAMBINN-A!
Canta, bambinn-a, canta; a têu vôxetta
a me reddescia in chêu dôçi momenti,
ti a canti proprio ben 'sta cansönetta
che a parla de pascion, de baxi ardenti.