– Sciâ vêuan, signöri, ö gösso
ûn po' pe barchezzâ?
L'é chi amarôu co-a lobbia,
sciâ n'han che da montâ.
Ghe l'ho co-e remme e a veia,
sedili co-i cuscin;
però, se sciâ patiscian
II.
Quanto tempo là gh'an perso
aspëtando i forestê,
con e bele pe traverso,[2]
tanti vêgi dö mestê,
pronti a-o gïo che mai vegniva,
giastemmando taera e çê,
se ûnn-a cubbia compariva
no tornava ciû in derê.