Pagina:Bacigalô.Prose.rimæ.1891.pdf/246

Da Wikivivàgna


61
O Canonico intanto, o seguitava
Co-a testa bassa, comme Galileo
Quando gh'han dito che o l'ëa o Sô che o giava,
E a lê ghe paiva che no fosse veo,
Ma ben persûaso che se gh'ëa sto guao
O n'aveiva da fâ ninte cö Diao.

62
Intanto a procescion, con passo lento,
Con ä testa o Canonico e o Vicaïo,
A l'aveiva zà giôu mezo Convento
Sensa ninte trovâ de straordinäio,
Quando se sente recioccâ ûnn-a voxe
Che a ferma o cego che o portava a croxe.

63
Sto chì, doppo ûn pittin d'exitazion,
O diventa ciû gianco che a bugâ,
O commensa a andâ indietro a recûlon,
O va addosso a-o Vicäio e o fa fermâ
In manëa che chi stava de derrê,
Fermôu de botto, o cazze addosso a lê.

64
- «Miæ che moddo de fâ?» - «Cöse succede?»
Sbraggia o Vicäio - «Sciä-a sentïo sta voxe?»
«Ecco o demonio - ommo de poca fede
»Ti æ puïa do Diao, e ti camalli a croxe?
»O demonio o no va trattôu co-i guanti,
»Andiamo alla vittoria, avanti, avanti.» -