12
Coscì e moneghe ch'ëan sensa esperiensa
Di costûmmi e do fâ da societæ,
Consûmando o ciû bon da so existensa
Fra e quattro mûagie da Comunitæ,
Ëan, pei moddi de dî de çerte genti,
Comme tanti figgiêu di ciû innocenti.
13
E trovandose in questa condizion
Proprio comme in to stato de natûa,
Se pe apprende a memoia ûn'orazion
Gh'ëa toccôu mette o cerebro â tortûa,
Sensa sforso e in to moddo ciû corretto,
Ripeteivan i sgrêuxi do Loretto.
14
Questo chì ch'oltre a-o solito frasäio,
Da l'esilio o l'aveiva riportôu,
Comm'eì visto, ûn completo dizionäio
D'ûn linguaggio o ciû libero e sboccôu,
O l'andava sbraggiando a tûtta gôa
E a-e Sorelle a ghe paiva ûnn-a demôa.
15
Che a poco a poco, e insensibilmente
Paivan tante pellon-e de Portoia
Che dixessan coscì natûralmente
E giastemme che aveivan a memoia,
C'ûn çerto gûsto, e con scciûppâ da-o rïe,
Quando e-e dîvan ciû belle e ciû granïe.
Pagina:Bacigalô.Prose.rimæ.1891.pdf/233
Sâta a-a navegaçión
Sâta a-a çèrchia
