Pagina:Bacigalô.Prose.rimæ.1891.pdf/220

Da Wikivivàgna


16
Aôa se dava, che pe caxo stranio,
Fra e cazann-e do nostro Scilidoro,
Se trovava o famoso Capitanio
Diventôu possessô do povëo Loro,
Che quantunque ordenaio e ûn pö stocchæso
Ghe piaxeiva e primizie, e o l'ëa lecchæso.

17
O va dunque da lê pe fâ spedïo
Comme quello che o stava ciû vixin,
O monta sciù pe-e scae tûtto d'asbrïo,
O negozia co-a serva o cavagnin,
E mentre che pe schêuve o va in cuxinn-a
O se sente ciammâ «brutta b...»

18
A st'apostrofe strana ed inatteisa
O se vorta, creddendolo o padron,
Quando o vedde, co-a mascima sorpreisa,
Che o l'ëa invece o Loritto in sce-o barcon,
O quæ avendolo visto e conosciûo,
O ghe fâva sto tenero salûo.

19
- «Perdiescampena! chi ælo?» - «o l[']ê ûn öxello,»
Ghe dixe a serva, - «e o ghe vegnûo da lê:»
- «Se no fass'aro, o me pâ proprio quello,
»Che aveivimo de pessa in Monestê.»
- «Ma cose v'assunnæ, fæme o piaxei!»
- «Ma ve diggo, che parlo pe davvei!