Pagina:Bacigalô.Prose.rimæ.1891.pdf/173

Da Wikivivàgna



8
Sto Paddre o l'ëa ûn Canonego do Dommo,
Ben pasciûo, riondo, fresco e colorïo,
Bonn-a pasta se voemmo, e galantommo,
Ma in fondo ûn azenon cäsôu e vestïo,
Che però o l'ostentava pe politica,
Ûnn-a coscienza rigorosa e stitica.

9
Perchè avendo imparôu per esperiensa
Che pe vive co-e donne, e comandâ,
Bezêugnava dêuviâ da prepotensa,
No lasciâle riflette e raxonnâ;
O gh'impiva o çervello de lûçïe,
A cosciensa de scrupoli e de puïe.

10
E o l'aveiva ridûte de manëa,
(De ciû che ëan za ristreite d'intelletto)
Che no poeiva vegnîghe ciû ûnn'idëa,
No ghe poeiva scappâ manco ciû ûn petto,
Che ne favan ûn caxo de cosciensa
Da portâlo a l'artâ da penitensa.

11
L'ëa zà do bello, che a-o confescionäio,
O s'ëa accorto de çerte reticense,
De vêugge male espresse e d'ûn frasäio,
Che o notava ûn remescio in te cosciense,
Ma cöse diascoa mai se voesan dî,
O no l'aveiva mai posciûo capî.