Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/86

Da Wikivivàgna

11
Mentre dä man celeste chi a soccôre
Spinta sorve do liquido elemento
Slitta veloce a flotta, comme côre
In mezo a un mâ tranquillo e senza vento
Un piroscafo a forza de vapôre;
Un soaviscimo e leggeo sopimento,
Che in Colombo l'Arcangeo ô l'infondeiva,
Paxe a-ô chêu e forza a-i membri ô gh’azzunzeiva.

12
E in mezo a-ô sêunno lê ô ghe descroviva
Cose ammirande a moddo de vixion,
Ch'ëan do futûro uña sublime e viva
E misteriosa rappresentazion;
A-a quæ pensando in seguito ô sentiva
(Scibben che in tutto ô no-a capisse ancon)
Un gran conforto pë sofferte prêuve,
E forza a sopportâne anche de nêuve ...

13
Sotto un çê pë gren nûvie tenebroso
Dentro uña fragilissima barchetta,
In un ma pin de secche e tempestoso
Da potenza invixibile diretta,
Doppo d’un viægio lungo e fastidioso
Ghe paiva d’accostâse a un’isoletta
Da-i maoxi che a sbatteivan ingombrâ
De nave rotte e gente naufragâ.

14
E ghe paiva che a barca un maoxo vasto,
Elevôu comme un monte, ô a sollevasse,
E fêua d’ogni pericolo e contrasto
Sorve i schêuggi de slanço ô a trasportasse,
E a secco sorve a spiaggia e senza guasto,
Prontamente retiandose, ô a lasciasse,
Dä quæ chinando ö l’ëa lontan lontan
Dentro l’isoa guiddôu comme per man.