Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/84

Da Wikivivàgna

3
E vegnindoghe ô dubbio, che, se mai
Pe un contrattempo opposto a-e so promisse
A marmaggia spagnolla stanca ormai
A-ô nêuvo giorno tæra a no scrovisse,
A poëse suscitâghe nêuvi guai
E a tentativi estremi a no vegnisse,
Coscì ô pregava un Poæ, ch’ô l’è clemente
Nell’exaudî, nell’operâ potente.

4
Gran Dio, do quæ se scrêuve e manifesta
Tanto a-ô spirito e a-ô sguardo a gloriösa
E potente virtù non solo in questa
Immensa massa d’ægue spaventosa,
Sorve a quæ d’ogni guao, d’ogni tempesta
Sarvo me guidda a vostra man pietosa,
E in questo çê ch’ô mostrâ in mezo a-e stesse
Tenebre radunæ tante bellesse.

5
Ma ciù a-ô brasso invixibile e segûo,
Cö quæ mi scherzo d’uña trista sorte,
Di potenti e di re primma refûo,
E doppo quæxi vittima da morte,
Solo, debole e afflito eî Sostegnûo,
Con dâme chêu costante, animo forte,
Lummi e energia, perchè çercasse a Voî
In nêuve tære nêuvi adoratoî;

6
Deh! Voî che penetrando ne-ô chêu umano
Veddei, che në fadighe che sopporto,
Non ne-a mæ gloria, o in atro fin profano,
Ma che ne-a vostra e in Voî çerco conforto;
No permetteî, ch’agge promisso invano,
Nè che mi stesso agge sperôu a torto,
Che a-ô nêuvo sô i spagnolli avieivan visto
Nêuve nazioîn guagnæ all’Europa e a Cristo.