Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/660

Da Wikivivàgna

58
Ma Colombo fra tante esortazioîn
De figgi, de parenti e amixi cai,
E pronostici e triste previxioîn
E tante puie de futûri guai,
Tante insomma plauxibili raxoîn
De tempoezzâ, pù fermo ciù che mai
Con carma e con franchezza dignitose,
Benchè tutto commosso, ô ghe rispose:

59
I motivi, che ho addûto pe-a partensa
Son tûtti troppo giûsti e troppo urgenti,
E i motivi contrai pe conseguensa
Son deboli in confronto e inconcludenti;
Nisciûn de noî da-ô so doveî despensa,
Nè mi pe-ô primmo, nè i mæ dipendenti
Da l’adempîlo l’impediä raxon
Segondaria o fûnesta predizion.

60
Anche mi son d’accordio con mæ fræ
In quanto necessaio e ûtile ô stimma
A noî, e a-i nostri amixi e nostri alleæ
De fondâ nêuvamente quantoprimma
In questi lêughi ameni ûña çittæ,
Che a ripare e roviñe e i guai da primma,
E ringrazio de chêu i cacichi e aççetto
L’offerta, che m’han fæto a quest’oggetto.

61
Pe fondâ uña Coloñia e çittæ nêuva,
Che a segge a-ô tempo stesso forte e bella,
Ommi fra noî bastanti no se trêuva,
Nè mezi, e manco ûña propizia stella:
De questo n’emmo ûña recente prêuva
Ne-a fondazion da mæxima Isabella:
Ghe vêu gren mezi a ûn’opea grande, e ô Çê
Ch’ô scorde i torti fæti a-i ommi e a Lê.