Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/659

Da Wikivivàgna

54
Ma quando poi co-a so rivelazion
Giacomo ô fava a tûtti manifesto,
Che ô tornâ in Spagna ô poiva pe caxon
D’ommi iniqui a Colombo êse funesto;
Allôa quelli trovando ûña raxon
D’oppoñise ciù giûsta e ûn fin ciù onesto
Sostegnivan con forza a convenienza
Anzi ô dovei de differî a partenza.

55
Metteî, dixeîvan, primma d’andâ via
I treî giûdiçi iniqui a-ô meno in caxo
De n’adempî a fûnesta profezia,
Mentre son tûtti trei ancon a-ô Paxo
In letto e ancon in cûa pe-a so feria:
L’è giustizia e prûdenza adaxo adaxo
Fâghe ûn processo in regola, tegnîli
Custodii, sentenziâli, e infin punîli.

56
De giûdicâ i treî giûdiçi a proposta,
Ch’a portava con lê a necescitæ
De sospende a partenza, fin chì esposta
Da Giacomo, da Oieda e da-i duî fræ,
Da l’assemblea, ch’a l’ëa zà predisposta,
A s’approvava a l’unanimitæ:
Solo ô sbottava pe-ô processo ô fratte;
Ma i atri rieivan, e ô lasciavan sbatte.

57
Caonabbo anzi, se a dä l’ûrtimo scrollo
Pe sorte condannæ foisan i rei,
Lô stesso ô s’exibiva a tiâghe ô collo
Segondo e lezzi e forche di Europei,
O de bruxiâli vivi a ûso spagnollo,
O cö tamacco fâne çinque ô sei
Tocchi a l’ûso caraibo, oppù impalâli
Comme s’ûsa fra-i popoli orientali.