Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/636

Da Wikivivàgna

155
De fæti eccove e cose che gh’ëan drento:
Petene pe-i mostasci e pe-a moschetta,
Stecco d’avorio, puntaiêu d’argento,
Puvee, spûnzieta[sic] fiña e savonetta,
Pe levâ e macce a-i arme a-ô vestimento;
Tempen, tesuie e ûña spassuietta
Pe i ûnge[sic] e ûña pe i denti, ûn rûmescello
De fî e de aggugge pe attaccâ ô pomello.

156
Lê ô sperava, che ô stûccio ô l’incantasse
Idia, comme Matima ô borsellin,
E pe piggiâlo ô corso a rallentasse,
E ô l’ha credûo pe ûn pö d’êse indovin;
Perchè lesta mesciando gambe e brasse,
Vedendo, ch’ô l’andava a trovâ i zin,
Quella co-a testa bassa e a l’aia i pê
A corriva sott’ægua apprêuvo a lê.

157
Ma mentre questa a côre verso ô fondo
L’atra trionfante fin ä meta a nêua,
E là con tûtta l’allegria do mondo
A piggia ûn premio in mezo ä scena vêua;
Ma mentre a çerca de tiâ zù ô segondo,
Dall'ægua all’improvviso sciorte fêua
Uña man, chi a preven pronta e spedia,
E a l’abbranca, a-ô destacca e a-ô porta via.

158
Idia ne-ô stesso tempo a ven a l’aia
Façendo restâ a gente maveggiâ
E con tanto de naso l’avversaia...
Lê appeña a s’ëa do stùccio impossessâ,
Con forza e con destrezza straordinaia
Nûando sott’ægua a continuava a andâ,
E a l’arrivava ä meta presto presto,
E giusto a tempo pe piggiâse ô resto.