Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/622

Da Wikivivàgna

99
Ma a s’ingannava: ô breve tempo stesso,
Ch’a perdeiva, ô l’ëa a-i atri de guadagno:
Gadisa avvantaggiâ a l’ëa ciù d’ûn pesso,
E ghe corriva l’atro so compagno
Animôu sempre ciù de câso in presso,
Che quæxi ô ghe montava in sciö carcagno:
Ghe restava a Matima ûn ben e ûn guao;
In man a borsa, ma in to chêu l’amao.

100
Soli restæ de sei competitoî
Arrivan quelli finalmente a-ô palo
Quæxi a-ô mæximo tempo tûtti doî:
L’ûn e l’atra egualmente, a giudicâlo
A primma vista, paivan vinçitoi;
Pù Gadisa a l’ëa a primma pe toccâlo,
Ma a man a l’improvviso â tia inderrê,
Scicchè l’eroe pe-ô primmo ô tocca lê.

101
De tanta gentilessa e cortexia
Fernando allôa beniscimo ô s’è accorto,
E d’aveighe ûn pittin d’antipatia
Finalmente ô veddeiva d’aveî torto;
E ô se scordava allôa da so feria,
E ô regordava solo, che se morto
Ne-a Giammaica non ëa Diego so fræ
L’ëa pe-a so stessa generoxitæ.

102
Frattanto pe ingannevoli oculari
Apparenze, a giustizia a piggia ûn scrollo,
E comme a vinçitô Guacanagari
O regallava sûbito a-ô Spagnollo
Quelli ornamenti ciù preziosi e rari
I quæ se mette a-ô peto, a-ô brasso, e a-ô collo
Un gran cacico, quando marcia in galla,
O che a-i so amixi o a sô spozâ ô regalla.