Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/621

Da Wikivivàgna

95
O regorda, che a l'emola eroiña
Quell’eroe ô l'arrigôa davanti a-i pê
Un bello pommo d’öu: mentre a se chiña
Quella a piggiâlo a l’è restâ inderrê;
Scicchè mediante quell’astûzia fiña
Da corsa a parma a ghe toccava a lê:
Coscì Fernando con astûzia nêuva
Scimile a quella ô voiva vinse a prêuva!

96
Lê ô portava in ta stacca pe-a monæa
Un borsellin con frangia e fiöchi d’öu,
De maggia de cô cremexi e de sæa,
Piggiôu in Granata in t’ûn bazar d’ûn möu;
A Fernando ghe paiva cosa ciæa,
Che pë Indiañe questo ô l’ëa ûn tesöu,
Do quæ lô avievan fæto pe-ô possesso
O sbaglio d’Atalanta e ô fiasco stesso.

97
Con quest’idea ô tia fêua Fernando allôa
E lesto lesto ô caccia via a borsetta
(Quæxi ô fesse pe scherso e pe demôa).
Che davanti a-e due zovene diretta
A cazze a-i pê da liggia de Tapoa;
Ma a fûrba d’uña trappola a sospetta,
E subito segûa de n’ingannâse
A da ûn caso a-ô boccon senza fermâse.

98
Con tâ destressa ô câso e con tâ forsa
O l’ëa dæto, che a-i pê da so vexiña
E so avversaia s’arrobbatta a borsa:
Quella a piggiâla sûbito a se chiña,
O scie che ciù do primmo onô da corsa
Ghe foîse caa a borsetta galantiña;
O scie che ne-ô zenoggio e ne-ô pê snello
Fiandose a l’aspirasse a questa e a quello.