 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
43
Coscicchè ûn pö ciù libero ô riûsciva
A roziggiâ a l'amigo e moen e e die,
A destaccâghe a carne e a pelle viva,
E a crivellâlo tutto de ferie:
Pe ûn pesso ô poveo ommo ûn dô ô soffriva
E ûn tâ martirio, ch’ô non ëa da rie;
Ma pù a pazienza a l’ûrtimo a ghe scappa
E a treî quarti de l’erboo ô fa ûña tappa.
44
E lasciù ô se strenzeiva a-ô lungo palo
Co-e gambe e e brasse intorno a lê incroxæ,
E l’oxello ô l’abæra pe asseguâlo
Tanto da garantîse da-e beccæ;
Ma mentre ch’ô s’inzegna de ligâlo
Con descomodo e con difficoltæ,
E ô s’affanna, ô s’imbroggia, ô s’affadiga,
L’oxello ô se remescia e ô se desliga.
45
E ô va a posâse con uña volata
In çimma a l’erboo dignitosamente,
E là façendo uña pappagallata
Con a so voxe destonâ e stridente,
Quæxi ô voëse con breve ciacciarata
Bûrlâ ô compagno e fâ ûn salûo ä gente,
Con ûn’atra volata ancon ciù lesta
O va a trovâ l’amiga pe-a foresta.
46
Temo allôa ô piggia pe montâ pe-ô terso
Uña bell’ara femmina e picciña;
Ma pe impedî ch’a fasse un brûtto scherso
Primma da fûrbo ô brasso e a man manciña
O se fascia inguggendoi pe traverso
Con a so çenta lunga e celestiña,
E a-ô brasso stesso ô l’assegûa l’oxello
Ligôu, comme ûn cravetto pe-ô maxello.
