Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/590

Da Wikivivàgna

119
Scicchè façeivan giûsto appunto allôa,
Comme l’onda, che ûn rapido vapore
O respinze con impeto e co-a prôa
O l’ûrta, ô a rompe, ô a caccia avanti e ô a scôre;
Lê comme pe despeto a se demôa
A reagî a-ô tempo stesso, e pronta a côre
In zû tornando, e a-i fianchi e de derrê
A batte ô barco, chi a batteiva lê;

120
Colombo, diggo, allôa vedendo questa
Reazion pericolosa do nemigo,
Grave e improvvisa, comme uña tempesta
A chi andava pe-ô mâ con vento amigo,
Sûbito ô giudicò cosa fûnesta
D’aveî riguardi, o d’êse in sciô bäsigo,
E che contro Tamea l’ëa necessaio
Un sforzo vigoroso e straordinaio.

121
E mettendose â testa d’uña truppa
Di so ciù forti fra Spagnolli e Indien,
A gran passi ô s’avanza, dove insûppa
De sangue ostile l’arido terren
L’Eroe de Martinicca e Guadaluppa:
Se conforta a-ô so arrivo e se tratten
Chiunque zà recûlava pe spavento,
E ô ritorna con lê a-ô combattimento.

122
Ma chi pêu mai descrive uña battaggia
Che i primmi eroi moveivan di duî mondi?
Dove l'ardî ô l’ëa eguale e eguale a raggia,
Eguali e forze d’ommi furibondi?
Da uña parte e dall’atra in breve a spiaggia
Ingombravan i morti e i moribondi;
Pari ô vantaggio e ô danno ô l’ëa pe ûn pesso,
E pe ûn pesso dûbbioso ô l’ëa ô successo.