Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/552

Da Wikivivàgna

127
Ma e squaddre da Giammaica ën solo armæ
De sciabbre che han in legno i else e e lamme,
Ma guai a chi provava e so sciabbræ!..
Seguivan de Lucaie e trûppe gramme
Con de frecce incendiaie destinæ
A mandâ e case d'Isabella in sciamme
Da lunxi, perchè timide e potroñe
A vegnî a-e moen co-e sciabbre non ëan boñe.

128
Lô calcolavan, che non ëa prûdenza
Stâ dâ vixin a di ommi e a di arme esposte,
A-e quæ no poivan fâghe concorrenza;
E che l'ëa megio êse d'ârente a-e coste
Pe poeî dâghe de gambe a l'occorrenza:
Ma façeivan ô conto senza l'oste;
Se trovavan pe questo appunto in mezo
A ûn guao ciù grosso e ghe toccava a pezo.

129
Vegniva derrê a lô divisa in dôe
Grosse squaddre l'armâ de isoe do vento:
Aveivan e canôe con poppe e prôe
Variamente intaggiæ per ornamento
A fêugge, a stelle e scimili demôe:
Parte ëan dogge e portavan ciù de çento
Persoñe, e parte sence, ma de queste,
Benchè meno assæ comode, ciù leste.

130
Uña lança de frascio, che per punta
A l'ha ûn dente de pescio, o ûn sascio, o ûn osso,
Tanto dûa, benchè affiâ, ch'a no se spunta,
Oppù ùn baston de rovee riondo e grosso,
A-ô quæ gh'è ûña pria in çimma ben conzunta
In forma d'uña massa o d'un piccosso,
O archi ati e drûi e frecce lunghe ben
Ean i arme, che aveivan quelli Indien.